Rozdział III

- To co idziemy na Las Ramblas ?

- Pewnie ! Prowadź , nie było mnie tu tyle czasu , że nie pamiętam drogi !

- A jeśli mogę Cie spytać .. Gdzie wyjechałaś po Barcelonie ?

- Londyn , potem Paryż , Rzym , Liverpool , Berlin , Mediolan i chwilę mieszkałam w Stalowej Woli , wiesz , Fryderyk Chopin , jeden z moich mentorów .

Od zawsze kochała pianistów, fortepianistów, wszystkich, którzy grali na instrumentach. Kiedy słuchała muzyki nie słyszała jej tak jak większość, czyli dudnienia, lecz każdy instrument osobno, lecz razem.

- Pamiętam , pamiętam Chopin , Mozart , Beethoven  , Liszt , zawsze ich lubiłaś !

- Miło, że pamiętasz .

Zapadła niezręczna cisza , którą przerwał Xavi

-Idziemy na Plac de Catalunya?

- A wyobrażałeś sobie wycieczkę inaczej ?

- No to oczywiście , że nie, kto pierwszy do naszej ulubionej lodziarni !

- Xavi ! Ja mam koturny ! Jak mam biegać w takich butach – krzyknęła , lecz chłopak był już daleko , postanowiła nie dać mu tej satysfakcji i chwilę później w tym samym momencie dotknęli drzwi sklepu tak jak wieki temu, gdy byli jeszcze mali .

- No , Gracia , nawet w takich butach biegasz prawie tak dobrze jak ja !

- Idź Xavi , nóg nie czuję , stawiasz mi za to cztery gałki lodów !

- Okej , jakie chcesz ?

- Czekoladowe .. może jeszcze truskawkowe , tylko z polewą !

- A Ty w ciąży może nie jesteś  ? Masz takie zachcianki – zaśmiał się

- Spadaj pókim dobra !

-Okej , spokojnie , oddychaj , w ciąży nie wolno się denerwować

- Xavi !

- Już idę , idę !

Przechadzka była świetna, każdy dałby chyba dużo za przechadzkę z Xavim Hernandezem no chyba, że Madridiści. Na myśl o kibicach Realu przypomniał jej się dziadek chłopaka, który za każdym razem, kiedy widział dzieci w koszulkach Galaktycznych mówił „ Z nimi się nie bawcie ani nie kolegujcie, to Madridiści”. Odwiedzili jeszcze Placa Reial i Barri Gotic , gdy zorientowali się , że za godzinę muszą być na treningu Gracia wpadła w panikę

- Xavi ! Ja muszę się przebrać ! Nie pójdę na trening najlepszej drużyny świata w takim czymś !

- Tsaa , cała Gracia , kobieto , to nie koncert nie musisz wyglądać perfekcyjnie !

- Nie widziałeś nigdy mojego koncertu , jedź do mnie do domu , to tylko kilka minut drogi !

 Xavi niechętnie podjechał pod apartament i wszedł za dziewczyną do środka , zobaczył tam w pokoju dużo porozrzucanych nut i coś jakby pianino , ale na stojaku .

- A pianino ? Fortepian ? Gdzie je masz ?

- Jeszcze się nie dorobiłam , muszę jutro czegoś poszukać ! Chwilowo zadowalam się keyboardem ! – krzyknęła z pokoju obok

- Keyboard mówisz ? Fajny , ale pośpiesz się !

- Już , jestem , gotowa , zwarta i tak dalej

Pół godziny później podjechali pod centrum treningowe

- Poczekaj na trybunach a ja się przebiorę , okej ?

-Jasne

Usiadła i przyjrzała się stadionowi . Był piękny , „co będzie kiedy zobaczę Camp Nou ?” pomyślała  „chyba padnę”.

Po chwili piłkarze zaczęli wylewać się z tunelu , na ich czele szedł trener  Rijkaard.

- A kogo to moje oczy widzą , panna Pizzaro jak mniemam ?

- Tak , witam pana – zeszła z trybun

- Witam na naszym boisku treningowym , co panią tu sprowadziło ?

- Dostałam zaproszenie , więc skorzystałam

- A od kogóż to ?

- Od Xaviego , mam nadzieję , że nie przeszkadzam ?

-Nie , oczywiście ,że nie , a czy jeśli poprosiłbym panią o autograf podpisałaby się pani ?

Gwizdy i brawa wypełniły Ciutat Esportiva .

- Zamknijcie się i biegać ! Po 20 okrążeń każdy ! Xavi , Ty możesz 15 . To jak podpisze pani ?

- Oczywiście , proszę tylko wskazać gdzie

-  O tutaj , na notatniku

- A czy to nie jest notatnik do zapisywania uwag o piłkarzach ?

-Widzi pani , czego się nie robi dla pianina , naprawdę podziwiam pani wykonania utworów Mozarta , jestem pani wielkim fanem – uśmiechnął się

-Dziękuję bardzo , miło to słyszeć , proszę – oddała podpisany notes – to ja już pójdę na trybuny

- Nie , proszę usiąść ze mną , będzie mi raźniej z tak piękną kobietą

- Hmm.. dziękuję .

-Ależ nie ma za co , ja tylko mówię co widzę